در حقیقت ساخت پوست انسان به وسیله پرینترهای سه بعدی پیشرفته با نمونه برداری از DNA  فرد و با توجه به پروسه رشد سلول ها انجام می شود.

پیش تر برای پیوند و ترمیم بخشی از پوست آسیب دیده بدن ، قسمتی از پوست سالم را برای پیوند استفاده می کردند که این پروسه بسیار دردناک بود اما استفاده از پرینترهای سه بعدی در طراحی و پیوند پوست انسان مزایای فوق العاده ای را در این مسیر فراهم کرده است.

محققان ابتدا از اسکن‌ها و نقشه‌های سه بعدی برای مشخص شدن وضعیت زخم بیمار استفاده کردند. دریچه یک چاپگر آنزیم ترومبین و چاپگر دیگر سلو‌ل‌های آمیخته شده با کلاژن و فیبرینوژن خارج می‌دهد، پس از آن چاپگر یک لایه از فیبروبلاست انسانی و یک لایه از سلول‌های پوستی انسانی را که کراتینوسیت نامیده می‌گردد روی هم قرار می‌دهد. برای پیوندهای پوست سنتی جراح پوست را از یک قسمت بدن گرفته و آن را به قسمت دیگر پیوند می‌دهد.

محققان موسسه ویگ فارست امیدوارند بتوانند این روش را به قدری توسعه دهند که چاپ پوست تازه به طور مستقیم برای زخم امکان‌پذیر باشد. آنها در نهایت می‌خواهند یک چاپگر قابل حمل بسازند که بتوان از آن در زمان فجایع طبیعی استفاده کرد.