درروش SL)Sheet Lamination) از چندین ورق بریده‌شده با دقت بالا در دو بعد، در ساخت قطعات سه بعدی استفاده می‌شود.
بعد از آماده سازی ورق‌ها، آنها را با استفاده از روش‌های گوناگونی همچون؛ لحیم‌کاری، پیوند نفوذی (diffusion bonding)، جوشکاری از طریق لیزر، جوشکاری مقاومتی و یا تثبیت التراسونیک( ultrasonic consolidation) به یک‌دیگر اتصال می‌دهند. درنهایت با ماشین‌کاری، قطعه نهایی آماده می‏گردد.
در این روش به علت عدم امکان استفاده از ساپورت تولید قطعات با اشکال پیچیده امکان‌پذیر نیست. برای شناسایی خواص قطعه ساخته شده، بررسی متالورژیکی روش‌های اتصالی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
روش SL عموما برای ساخت کامپوزیت‏ها با استفاده از ورق‏هایی با جنس‏های مختلف، در لایه‏های مختلف استفاده می‏شود.
در سال ۲۰۰۳ با استفاده از روش‏ جوشکاری التراسونیک در اتصال ورق‏ها روشی به نام تولید افزایشی التراسونیک(Ultrasonic Additive Manufacturing (UAM)) توسعه یافت که پرکاربردترین فناوری در SL است.
از برتری‏های این روش می‏توان پایداری خواص مکانیکی ورق‏ها، توانایی تولید در مقیاس بزرگ، کیفیت بالای سطح پایانی و هزینه کم تولید را نام ‏برد. و در مقابل این روش محدودیت‏هایی همچون، امکان جدا شدن ورق‏های اتصال یافته در بار‏های کششی، کاهش دقت محصول نهایی در جهت عمودی و امکان ایجاد خواص ناهمسانگرد(Anisotropy ) با توجه به نوع اتصال را دارد.

مرجع:

Sames, W. J., List, F. A., Pannala, S., Dehoff, R. R., & Babu, S. S. (2016). The metallurgy and processing science of metal additive manufacturing. International Materials Reviews, 6608(March), 1–۴۶٫